Aan het einde van een sessie laat ik de cliënt vaak een ‘eigenwijsje’ kaartje trekken. Hoe het kan… geen idee; maar deze wijze kaartjes sluiten altijd aan op het moment van degene die het trekt. Zo ook vandaag.
Terwijl ik deze kaartjes vanavond weer opruim, komt mijn jongste zoon binnen en vraagt wat dit voor kaartjes zijn. “Trek maar kaartje”, zeg ik. Terwijl hij er één trekt, vraagt hij nogmaals: ”Maar wat is het dan?”
En toont mij het getrokken kaartje en dat is… de gebruiksaanwijzing.
Precies het antwoord op zijn vraag….
Wat denk jij? Toeval?
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.