Op 28 juni 2010 kwam er een einde aan een heel moeilijke periode van onmogelijke vraagstukken en tegenstrijdige gevoelens. Met 22 weken werd ons zo welkome kind geboren. Een uur na zijn geboorte liet hij het leven los en begon voor ons een nieuwe moeilijke periode van ons nieuwe leven met dit verlies.
Vannacht lag ik al uren te draaien en kon niet slapen. Geen idee waarom. Wanneer ik besef dat het 28 juni is, beginnen de tranen te stromen. Een enorme rust overvalt me en ik geef me eraan over. Tranen van herinneringen en verdriet. Tranen van liefde en dankbaarheid. Het verliezen van dit kleine ventje heeft mij zo met mezelf geconfronteerd. En dat was nodig. Niet makkelijk, wel enorm waardevol.
Als iedereen in huis wakker is en ik onder de douche sta voel ik me licht en opgewekt. Zin in de dag. Bijzonder toch hoe emoties werken? Dat als je ze de ruimte geeft en doorvoelt, ze ook weer als sneeuw voor de zon oplossen. Vandaag ga ik leuke dingen doen. Op werkgebied heb ik vandaag een bijzondere afspraak. Uit alles wat ik heb meegemaakt ontstaan mooie dingen. Extra bijzonder dat het vandaag 28 juni is!