Ik deel eigenlijk nooit verhalen uit de praktijk…
Vanwege de actualiteit en met toestemming van de betrokkenen vertel ik vandaag het verhaal van deze 15-jarige jongen. Zijn ouders kwamen met hem bij mij, omdat hij niet lekker in zijn vel zat. Op school maakte hij ruzie met andere leerlingen en docenten en was gedemotiveerd. De afgelopen twee jaar is hij veel alleen thuis geweest en vermaakt zich voornamelijk met gamen, vaak online met vrienden. Op school voelt hij zich eenzaam en weet zich geen houding te geven.
We hebben o.a. gewerkt aan inzicht op de veranderingen die de puberteit met zich meebrengt. Vragen als: wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik. Ook hebben we geoefend in jezelf uiten en jezelf laten zien. Hij geeft aan zich vrolijker en zelfverzekerder te voelen. De conflicten, die hij opzocht om zijn onzekerheid te verbloemen, zijn er niet meer.
De reden dat ik dit met jullie deel is omdat ik aandacht wil vragen voor de nood die kinderen en jongeren hebben in deze tijd van Corona en Lockdown. Ze hebben het nodig om zich sociaal tot leeftijdsgenoten te kunnen verhouden. Ze leren hierin veel over zichzelf, ontdekken hun kwaliteiten en gaan uitdagingen aan. Het plezier dat jongeren beleven hebben ze nodig voor een positieve levenshouding en die hebben ze nodig voor hun toekomst. De basis wordt nu gelegd.
Ik coach graag kinderen en jongeren. Toch heb ik liever dat ze op een natuurlijke manier van elkaar leren. Heb aandacht voor de kinderen en jongeren. Ze hebben het moeilijk.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.