Aan het einde van een sessie laat ik de cliënt vaak een ‘eigenwijsje’ kaartje trekken. Hoe het kan… geen idee; maar deze wijze kaartjes sluiten altijd aan op het moment van degene die het trekt. Zo ook vandaag.

Terwijl ik deze kaartjes vanavond weer opruim, komt mijn jongste zoon binnen en vraagt wat dit voor kaartjes zijn. “Trek maar kaartje”, zeg ik. Terwijl hij er één trekt, vraagt hij nogmaals: ”Maar wat is het dan?”

En toont mij het getrokken kaartje en dat is… de gebruiksaanwijzing.

Precies het antwoord op zijn vraag….

Wat denk jij? Toeval?

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Ik deel eigenlijk nooit verhalen uit de praktijk…

Vanwege de actualiteit en met toestemming van de betrokkenen vertel ik vandaag het verhaal van deze 15-jarige jongen. Zijn ouders kwamen met hem bij mij, omdat hij niet lekker in zijn vel zat. Op school maakte hij ruzie met andere leerlingen en docenten en was gedemotiveerd. De afgelopen twee jaar is hij veel alleen thuis geweest en vermaakt zich voornamelijk met gamen, vaak online met vrienden. Op school voelt hij zich eenzaam en weet zich geen houding te geven.

We hebben o.a. gewerkt aan inzicht op de veranderingen die de puberteit met zich meebrengt. Vragen als: wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik. Ook hebben we geoefend in jezelf uiten en jezelf laten zien. Hij geeft aan zich vrolijker en zelfverzekerder te voelen. De conflicten, die hij opzocht om zijn onzekerheid te verbloemen, zijn er niet meer.

De reden dat ik dit met jullie deel is omdat ik aandacht wil vragen voor de nood die kinderen en jongeren hebben in deze tijd van Corona en Lockdown. Ze hebben het nodig om zich sociaal tot leeftijdsgenoten te kunnen verhouden. Ze leren hierin veel over zichzelf, ontdekken hun kwaliteiten en gaan uitdagingen aan. Het plezier dat jongeren beleven hebben ze nodig voor een positieve levenshouding en die hebben ze nodig voor hun toekomst. De basis wordt nu gelegd.

Ik coach graag kinderen en jongeren. Toch heb ik liever dat ze op een natuurlijke manier van elkaar leren. Heb aandacht voor de kinderen en jongeren. Ze hebben het moeilijk.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Hoe ga jij om met verlies?

We krijgen er allemaal mee te maken. Groot verlies of kleine verliezen. Heel dichtbij of verder weg. Verlies van een dierbare. Verlies van een baan. Verlies van een huwelijk of relatie. Verlies van een toekomstbeeld, droom, vriendschappen, huisdieren, huizen, je jeugd…

Ik merk bij mezelf dat ik altijd sterk reageer wanneer iemand uit mijn omgeving een dierbaar persoon verliest. Het houdt me bezig en ik leef mee. Ook maanden later draait mijn maag om als ik aan de enorme leegte denk die achter is gebleven. Inmiddels heb ik geleerd dat het stuk waarin ik geraakt ben ook te maken heeft met mijn eigen verlieservaringen. En als ik geconfronteerd word met het verlies van een ander wordt ook mijn eigen verdriet weer een beetje aangeraakt. Dit is niet erg, maar een teken dat er nog wat aandacht naar toe mag.

Er is een verschil in meeleven en meelijden.

Met meeleven kun je helemaal beschikbaar zijn voor het gevoel van de ander zonder in je eigen emotie te raken of het lot van de ander weg te willen nemen, op te lossen of te willen verzachten. Met meelijden zit je eigenlijk in je eigen emotie. Je kunt er dan niet volledig voor de ander zijn. Je bedenkt oplossingen voor de ander, je wilt de ander zijn tranen drogen en opfleuren. Zo is rouwen is heel belangrijk. Het is belangrijk de pijn veroorzaakt door het verdriet te doorleven. Dan kun je pas echt verder.

Zorg goed voor jezelf en elkaar.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Deze term wordt steeds vaker te pas en te onpas gebruikt

Het hield me bezig. Wat is narcisme precies? Wanneer is er nu precies sprake van een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Hoe herken ik het en de verschillende vormen van narcisme? Wat kan ik doen als therapeut? Wat gebeurt er precies wanneer je onder invloed bent van een narcist? En in relatietherapie: hoe herken ik nu de ware narcist wanneer beide partners elkaar beschuldigen?

Na veel lezen, onderzoek en extra scholing is me veel duidelijk geworden. Je kunt gerust stellen dat iedereen wel een vleugje narcisme in zich heeft (sorry ;)) Echter iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis is er van overtuigd dat er met hem/haar niets aan de hand is en zal daarom geen coach of therapeut bezoeken.

Je kunt gerust stellen dat iedereen wel een vleugje narcisme in zich heeft

Over de charmismatische, succesvolle narcist is inmiddels veel bekend en geschreven. Over de verborgen narcist, en de verschillende vormen daarvan is veel minder bekend. Een slachtoffer van narcisme heeft soms niet eens door dat hij/zij slachtoffer is van een narcist, maar is er van overtuigd dat er iets mis met hemzelf is. Dat is wat een narcist met je doet. Je gaat aan jezelf twijfelen en je raakt jezelf volledig kwijt.

Soms zijn slachtoffers op zoek naar kant en klare oplossingen. Die zijn er niet. Je hebt geen volledige invloed op wat er gebeurd, maar waar je wel invloed op hebt is jezelf. Veel slachtoffers hebben het gevoel dat ze zichzelf in de steek hebben gelaten, terwijl de kern van narcistische mishandeling juist is dat je de mogelijkheid ontnomen wordt om voor jezelf op te komen.

Zodra je dit beseft, kun je op weg naar je herstel: onderzoek, leg verbanden, herpak jezelf en wordt vrij van manipulatie. Wees je ervan bewust hoe manipuleerbaar je bent. Hier is zelfkennis voor nodig. De weg naar bevrijding is een heel persoonlijk proces en daarvoor is het nooit te laat. Ben of ken je iemand die hier ondersteuning bij kan gebruiken?

Is Narcisme een onderdeel van jouw Familiesysteem? Check Familieopstellingen voor nieuwe data en uitleg wat we tijdens een Workshopdag doen.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Niets kan jouw probleem voor jou oplossen
Dat kun je alleen zelf

De kracht van psychodynamische therapie zit hem in het dynamisch inzetten en combineren van diverse therapievormen. Aanvoelen, meebewegen, improviseren, combineren. Hierdoor is de therapievorm altijd passend en gericht op wat je op dat moment nodig hebt. Een mooi voorbeeld: In gesprek met een cliënt vroeg ik wanneer ze dit gevoel voor het eerst heeft ervaren. De tranen kwamen.

Ik liet haar de ogen sluiten en een pijnlijke situatie uit haar kindertijd kwam naar voren. Ze stelde zich voor alsof ze weer in deze situatie zat (regressietherapie). Ze had erg getwijfeld aan haar eigen waarneming op dat moment. Ze kon nu zien dat het heel begrijpelijk is dat het voor haar in deze situatie niet te overzien was. Door nu als volwassene hiernaar te kijken kon ze het kleine meisje geruststellen (innerlijk kindwerk). Vervolgens liet ik haar de onmacht uitspreken tegen over de volwassenen uit de situatie en erkennen wat ze nodig had gehad (systemisch werk)

Door dit met haar te doen kon ze inzien dat haar reactie in het nu, een trigger vanuit de onmacht van het kleine meisje kwam en dat die als volwassene niet meer passend was. Door dit in te zien ontstaat zelfkennis en vertrouwen. In een volgende situatie waarin ze getriggerd wordt komt dit inzicht onbewust en vanzelf naar boven. Veel therapieën en geneeswijzen beloven klachten te verbeteren, problemen te verhelpen of je te genezen. Weet dat niets of niemand anders, een methode, een middel of wat dan ook jouw probleem voor je op kan lossen. Dat kun je alleen zelf.

Iemand anders kan je alleen begeleiden en kaders aanreiken. De rest is aan jou.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Stop!

Take a breath

Observe

Proceed

Ben jij iemand die constant in de hoogste versnelling leeft? De lat steeds hoger legt, nooit lijkt te pauzeren en uiteindelijk uitgeput raakt?

Laten we voor een moment stoppen met wat we aan het doen zijn en onze ademhaling onder de loep nemen. Heb je er ooit op gelet of je ademt in een snel tempo of juist rustig? Adem je diep in of houd je het oppervlakkig? Gaat je ademhaling vanuit je borst of beweegt deze richting je buik? Er bestaat geen juiste of verkeerde manier, wees gewoon bewust van hoe je ademt. En terwijl je hiermee bezig bent, hoe gaat het eigenlijk met je? Waar dwalen je gedachten naartoe? Hoe voel je je op dit moment? Luister eens naar jezelf. En wanneer je klaar bent, kun je rustig doorgaan met wat je aan het doen was.

Dit zijn de basisprincipes van mindfulness. Neem jij weleens de tijd om stil te staan? Hoe mindful ben jij eigenlijk? Luister je aandachtig naar je eigen behoeften?

Een paar jaar geleden was mindfulness voor mij ver van mijn gedachten. Ik bleef gewoon doorgaan, negeerde vaak mijn eigen signalen. Als ik maar doorging, leek alles goed te gaan. Soms betrap ik mezelf er nog steeds op dat ik niet altijd mindful ben. Misschien heb ik weer een kop koffie laten afkoelen of laat ik een spoor achter van de zeven dingen die ik tegelijkertijd probeer te doen. Maar deze oefening helpt me om even te pauzeren, mijn drukte te onderbreken en te bedenken wat ik op dat moment werkelijk nodig heb.

Zorg jij eigenlijk wel goed voor jezelf?

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Stress, verdriet, eenzaamheid, angst, boosheid, enz… Deze gevoelens stoppen we vaak weg.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.

Ik merk het ook aan mijn eigen kinderen

Dikke tranen om basale behoefte als verbinden met leeftijdsgenoten, het hebben van uitdaging en vooruitzichten. En echt, ik doe mijn best… maar ben een belabberde juf en mijn creativiteit raakt op. Flexibel als kinderen zijn; ze houden vol. Drukke papa en mama, thuiswerken, schoolvriendjes missen, beperkingen, verandering, aanpassingen, onzekerheid…

Maar de koek is nu echt op. In het nieuws praten deskundigen over de gevolgen en schade voor kinderen. Ik hoor het in de praktijk van kinderen en hun ouders; boosheid, verdriet, verveling, vermoeidheid, gedragsproblemen, piekeren, slaapproblemen. Kinderen hebben het zwaar. En hoe graag we als ouder ook willen; we kunnen het niet altijd oplossen of veranderen. Vaak hebben we ook niet door hoeveel rekening de kinderen met ons houden. Hoe ze stiekem op hun tenen lopen om het voor ons niet nog zwaarder te maken, dan we het al hebben. Ze voelen ons feilloos aan.

Die driftbui zien we wel of het drukke gedrag op een onhandig moment, ontevredenheid en geklaag.

Als kindercoach zie ik dat kinderen er van opbloeien om gewoon even hun hart te luchten en hun zorgen en gevoelens te uiten. Even geen rekening houden met ouders, broertjes, zusjes en hun behoeften. Ze vinden het fijn om te leren dat het niet gek is dat ze ‘vervelend’ doen en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Ook tieners… en echt; ze vinden het fijn om gehoord te worden. Je faalt niet als ouder als je kind wat hulp nodig heeft. Een kind houdt gewoon te veel van je en kan uit loyaliteit niet alles bij je kwijt.

Dus als je merkt dat je kind het zwaar heeft; vraag hulp aan iemand die wat meer afstand tot je kind heeft. Dat kan o.a. een juf van school zijn, Buurtzorg Jong, de huisarts of een kinder/jeugdcoach. Jullie staan er niet alleen voor.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Stuur me gerust een bericht als je het leuk of fijn vindt om met mij over dit onderwerp verder te praten.