Altijd is er die onrust alsof ik er niet bij hoor…

Ik voel me snel te veel. Niemand zit op mij te wachten, denk ik altijd. Dat zeggen ze niet; maar zo voelt het.

Met deze vraag kwam ze naar de opstelling.

We stellen representanten voor haar ouders op. Met een warme liefdevolle blik kijken ze naar elkaar en de verbinding tussen hen spat eraf. Een representant voor de cliënt wordt opgesteld en de ouders draaien zich vol verwachting naar haar toe. Een warm welkom…

De representant voor de cliënt voelt zich duidelijk ongemakkelijk. Ze staat midden in de ruimte en wordt er onrustig van. Ik vraag haar de beweging te volgen en onmiddellijk stapt ze uit het midden weg. Alsof ze vlucht. De onrust en het ongemak blijft, maar aan de rand is het wel beter uit te houden.

De liefdevolle blik van de ouders volgen al haar bewegingen, en blijft onveranderd warm. De cliënt kan hier niet naar kijken. Het is teveel, het klopt niet. Ze kan niet weg…

In het midden is een lege plek ontstaan. Er lijkt een hele wereld tussen deze gezinsleden te zijn ontstaan. Door de blik van de ouders aan elkaar gebonden.

Op mijn vraag wat er mist in het midden, schrikt de representant voor de moeder op en kijkt me strak aan. Alsof ze daarmee mij de mond wil snoeren. De vader verstrakt en verstevigd de greep op zijn vrouw. In de ruimte is de spanning voelbaar.

En de representant van de cliënt ontspant… De druk ligt niet meer op haar. Eindelijk wordt gezien wat verstopt bleef. We zijn waar het over gaat. De weg naar het antwoord op de vraag van de cliënt is geopend.

Hoe zo’n opstelling verder gaat?
Ervaar het zelf. Je kunt nog aansluiten op 5 april of 4 juni.

Mijn kinderen willen geen contact meer met mij…

En ik maak me zorgen over de toekomst. Wat kan ik doen om het contact te herstellen?

Met deze eerste woorden kwam ze voor een opstelling.

We zetten 3 representanten neer.
1 voor het verleden
1 voor het nu en 1 voor de toekomst
De cliënt zet ze in de ruimte op één lijn van verleden – nu en toekomst.
De representant voor het nu en de toekomst kijken naar elkaar. De toekomst wordt hier heel ongemakkelijk van en wil zich het liefste omdraaien. De representant van het verleden zegt dat hij het idee heeft dat niemand hem ziet.

Als ik de representant van het nu vraag wat ze ervaart: kijkt ze me bijna wanhopig aan. “welke beweging zou je willen maken?” en ze volgt een gehaaste loop richting de hoek van de ruimte; bij de deur naar buiten.

Als ik naar de cliënt kijk die naar de opstelling kijkt, zie ik een lege blik… haar lijf is er nog, maar haar aanwezigheid is ook vertrokken. Net als de representant voor het nu. Het patroon is gezien en we kunnen aan het werk…

Er komt steeds meer aandacht voor opstellingenwerk. Steeds meer mensen hebben er over gehoord en er ook hun eigen beeld of ervaring mee. Ook in de media komt het steeds vaker voorbij. Zoals vanavond in de aflevering van @dreamschool.

Nu gooi ik misschien een knuppel in het hoenderhok, maar als ik zie wat in deze aflevering gebeurd maak ik me toch een beetje zorgen. Els van Steijn, een grote naam in opstellingen dankzij haar boek ‘De Fontein’ werkt met één van de jongeren. Een geadopteerde jongen krijgt, zoals Els zelf zegt: ‘een zetje in de goede richting’, omdat Els hem dat gunt. En daar gaat het volgens mij meteen mis. In een rap tempo worden er conclusies over deze jongen getrokken, een pittig proces aangeboord en allerlei teksten aangereikt.

Natuurlijk is hierin geknipt en ik hoop niet dat deze jongen dit proces door zijn strot geduwd heeft gekregen, zoals wij dat wel te zien krijgen.

In mijn ogen gaat een opstelling niet over wat de begeleider vindt, gunt, weet of wil. Maar gaat het over de vraag van de cliënt (die overigens echt niet over je familie hoeft te gaan 😅) en wat daaraan ten grondslag ligt. Mijn ervaring en kennis zijn dan een wegwijzer in dit proces. Mijn therapeutische kwaliteiten komen hierbij goed van pas om dit proces goed te begeleiden; het is namelijk geen trucje wat je uit een boek of een snelle cursus leert.

Is je interesse in opstellingenwerk gewekt? Stuur me een berichtje

What a ride…
Zoals je op de foto’s ziet is dit certificaat zowel een serieuze zaak als een groot plezier.

16 januari sloot ik mijn eerste reis bij @phoenixopleidingen af. Een combinatie tussen lichaamsgericht en systemisch werken.
Een pittig proces van nieuwe lesstof, zelfreflectie en zelfonderzoek.

Ongelooflijk hoeveel verdieping deze opleiding weer in mijn werk heeft gebracht. En precies deze verdieping zorgt voor de enorme voldoening die ik uit mijn werk haal. Je krijgt mij puur, echt en zonder masker. Zo begeleid ik jou terug naar de essentie van jouw zijn. Dwars door belemmerende overtuigingen, oordelen, emoties en pijn. Want als je echt helemaal jezelf kunt zijn ben je het meest gelukkig.

Ben jij er klaar voor?
Je bent van harte welkom.

Irritant?

Dat iemand precies het tegenovergestelde is of doet dan waar jij je prettig bij voelt. Wat roept dat bij je op? Wil je er van weg? Of maakt het je nieuwsgierig? Afgelopen 2 dagen had ik de testing van mijn opleiding. Daarin begeleide ik een medestudent in haar vraag. Voor de ogen van de groep en de docent. Voor beiden een kwetsbaar proces.

In mijn kwetsbaarheid verstop ik mezelf het liefst. Maak ik mezelf kleiner. Zou ik willen dat niemand me zag. (Niet heel handig bij zo’n testmoment). De student tegenover mij kent deze kwetsbaarheid ook. En doet precies het tegenovergestelde; zij maakt zich groter en sterker. Voor beiden is het gedrag van de ander meestal niet comfortabel. De andere kant van dezelfde medaille.

We kwamen beiden in een leeg gevoel wat ontstaat als we onderdruk staan. Van binnen zijn we het zelfde en van buiten laten we iets anders zien. Super leerzaam. In het ongemak en de weerstand vinden we de les, waar we in de comfortzone niet bij komen. Ik zal je zeggen; het was een hele klus om in deze test te laten zien wat ik geleerd heb. Dat was niet mijn beste zelf en dat hoort er ook bij. Daar leer je het meeste van.

Ben jij klaar om uit je comfortzone te komen? Om meer uit jezelf te halen. Je echte potentieel te leven; in plaats van hetgeen waarin je jezelf vasthoudt. Vandaan te komen achter je masker? Nieuwsgierig naar de andere kant van jouw medaille? Wat je te leren hebt van wat je tegenkomt in je ongemak?

Je bent van harte welkom om met mij op onderzoek te gaan.

Is dat iets om op een tegeltje te zetten?

“Jij werkt precies naar de kern waar het over gaat. Zo afgestemd. Ik heb nog niet eerder zo’n goede therapeut ontmoet”. Deze woorden sprak een therapeut in opleiding vandaag tijdens de leertherapie die ze bij mij volgt. Zo’n compliment is natuurlijk fijn om te krijgen en leuk om te delen; maar is natuurlijk ook enorm persoonlijk van deze persoon en zegt minder over mij. Mooie opleidingen, passie voor wat ik doe en mijn persoonlijkheid vormen een pakketje waar ik in geloof en waar ik voor sta. Daarom doe ik dit werk zoals ik dat doe. Voor deze cliënt pakt dat dus heel goed uit. Dit besef ontroerde haar zelfs.
Er zullen ook mensen zijn die enorm afhaken op wat ik doe en deel. Ook dat is welkom en daar luister ik net zo graag naar. Dat zegt niets over mij, ook dat is persoonlijk voor diegene. Daar ben ik wel nieuwsgierig naar. En waarschijnlijk kan ik daar ook van leren.

Dat vind ik belangrijk om mijn cliënten mee te geven. Luister naar jezelf; wat jij vindt, wat jij voelt en wat voor jou klopt. Dat is in eerste instantie belangrijk. Vandaar uit kun je in contact met de ander luisteren naar wat voor de ander klopt. Zijn jullie het eens of oneens. En hoe is dat om het eens of oneens te zijn. Misschien kun of wil je iets van elkaar leren. In mijn sessies werk ik ook zo; ik stel me open voor waar de cliënt ook mee komt. Gedrag, emoties, gevoelens: Wat ze er mooi aan vinden en wat lelijk. Wat mag blijven; waar ben je klaar mee. Kom er maar mee; alles is welkom. Wat ik ervan vind doet niet mee; het gaat tenslotte niet over mij.

Ik zal je ook niet vertellen hoe je iets moet doen. Want wat voor mij klopt kan voor jou compleet misplaatst zijn. Ik weet niets beter over jou dan jijzelf. Jij bent meester over jezelf en je leven. Dat betekent niet dat je soms even de weg kwijt lijkt te zijn of je leven een doolhof kan lijken. Ik kan je begeleiden in het vinden van de juiste weg. En dat is wat de cliënt met het compliment bedoelde; “wat fijn dat je zo aanwezig in mijn doolhof kunt zijn; dat je precies weet waar ik heen moet in mezelf om hieruit te komen.”

Dat cadeau neem ik mee de kerstvakantie in.

Fijne feestdagen

Stichting stille levens maakte een korte film om aandacht te vragen voor ouders die hun baby verloren tijdens of na de zwangerschap.

Iedereen kan zich voorstellen of weet uit eigen ervaring hoe het is om iemand te verliezen. Maar hoe het is je baby te verliezen waar je zo naar uit keek; die onderdeel was van je toekomst? Iemand waar je al van hield en waar je nog nauwelijks de kans hebt gekregen om herinneringen mee opbrengen bouwen?

Dat is voor mensen in de omgeving van ouders die een baby verliezen vaak heel moeilijk. De lege plek is voor hen immers veel minder zichtbaar, dan voor de ouders.  Wat kun jij doen voor ouders? Informeer ernaar; naar hun ervaringen, naar hun verhaal, hoe het voor ze is… Schrik niet van de emoties. Je hoeft ze niet weg te nemen of te veranderen. Als jij het kunt verdragen dat ze hun gevoelens uiten; help je enorm in het proces van omgaan met het verlies.

Voor meer informatie kijk eens bij @stillelevens of @rouwkost

Nagenieten van onze eerste retraite…

Digitale detox, gezonde voeding, paradijselijke omgeving, verbinding en ons mooie programma.

Bij aankomst werden we getrakteerd op een heerlijk najaarszonnetje. Verwonderd over de fantastische locatie konden we in de heerlijke tuin kennismaken met elkaar en tijd nemen om te landen.
Nog voor het eten zijn we begonnen met een diepere kennismaking aan de hand van een leuke opdracht. Verdieping en herkenning in elkaar zorgde meteen voor een warme verbinding onderling en een veilige sfeer om met jezelf aan de slag te gaan. En dan aanschuiven bij een volledig verzorgde heerlijke vegetarische maaltijd en nadien buiten rond het vuur of in de hottub… Heerlijk begin van je retraite toch?

Terugkijkend ben ik Lilian en mezelf dankbaar dat we ons niet tegen hebben laten houden door twijfel of onzekerheden; maar ons hart gevolgd hebben! En dat was ook de opzet van onze hartensprong retraite. Contact maken met wat je hart je ingeeft en daar naar luisteren!

Een paar woorden die we direct toegestuurd kregen:
🤍 Ik vond het mega, geweldig, inspirerend en prachtig
🤍 Wat een WEEKEND! Zo zo zo zo dankbaar!!!
🤍 Dit is niet in woorden samen te vatten; dank voor jullie vrouwelijke energie en begeleiding dit weekend

Voor ze naar de opstellingendag kwam schreef Nathalie dit mooie gedicht.

Ze droeg het ons aan het begin van de dag voor. Niet wetend hoe passend het is bij de thema’s van de opstellingen van vandaag. Vaak zijn er overeenkomsten in de thema’s van zo’n dag. Vandaag… Vanuit het hier en nu, in contact met je verleden, dicht bij jezelf blijven op je levensweg. De eerste stappen zijn gezet vandaag. Een eerste stap is belangrijk in de beweging voor een volgende stap. Met aandacht voor jezelf.
Kijkend naar het verleden: zien wat er goed was, wat je gemist hebt, wat er gebeurd is. Voorzichtig loslaten van het pijnlijke bekende en vooruit kijken naar een toekomst die heel spannend is. Je weet tenslotte niet wat er gaat komen. Ter afsluiting werd Nathalie gevraagd nogmaals dit passende gedicht voor te dragen.

Cadeautje toch?

Eens gaf ik een client een spiegel en liet haar kijken.
Niet naar de mooie rondingen van haar gezicht of de onvolmaaktheden die ze zelf zag.

“Kijk eens in die ogen… Wat vertellen ze jou?”

Met aanmoediging om steeds weer te kijken, voorbij de oordelen, achter het masker; daar zag ze het. Daar lag de kern waar ze eerder niet bij kon komen. Elke dag zien we onszelf in de spiegel, onze weerspiegeling in de winkelruit, op een foto of in de brillenglazen van de persoon tegen over ons. Vaak als ik mezelf zie neem ik vooral de oordelen waar die ik mezelf opdring. En de andere keren kijk ik niet verder dan de functionele waarde van het spiegelbeeld voor me. Zelden kijk ik daar voorbij.

Vandaag ga ik een stap verder. En daar kijk ik enorm naar uit kijk. Een nieuwe opleiding om via een lichaamsgericht en systemische aanpak te werken met de mens achter de overlevingsstrategie. En zoals bij mijn eerdere opleidingen ben ik daarbij zelf een onderdeel van het studiemateriaal. Masker af en op onderzoek uit.