Er komt steeds meer aandacht voor opstellingenwerk. Steeds meer mensen hebben er over gehoord en er ook hun eigen beeld of ervaring mee. Ook in de media komt het steeds vaker voorbij. Zoals vanavond in de aflevering van @dreamschool.
Nu gooi ik misschien een knuppel in het hoenderhok, maar als ik zie wat in deze aflevering gebeurd maak ik me toch een beetje zorgen. Els van Steijn, een grote naam in opstellingen dankzij haar boek ‘De Fontein’ werkt met één van de jongeren. Een geadopteerde jongen krijgt, zoals Els zelf zegt: ‘een zetje in de goede richting’, omdat Els hem dat gunt. En daar gaat het volgens mij meteen mis. In een rap tempo worden er conclusies over deze jongen getrokken, een pittig proces aangeboord en allerlei teksten aangereikt.
Natuurlijk is hierin geknipt en ik hoop niet dat deze jongen dit proces door zijn strot geduwd heeft gekregen, zoals wij dat wel te zien krijgen.
In mijn ogen gaat een opstelling niet over wat de begeleider vindt, gunt, weet of wil. Maar gaat het over de vraag van de cliënt (die overigens echt niet over je familie hoeft te gaan 😅) en wat daaraan ten grondslag ligt. Mijn ervaring en kennis zijn dan een wegwijzer in dit proces. Mijn therapeutische kwaliteiten komen hierbij goed van pas om dit proces goed te begeleiden; het is namelijk geen trucje wat je uit een boek of een snelle cursus leert.
Is je interesse in opstellingenwerk gewekt? Stuur me een berichtje