Eens gaf ik een client een spiegel en liet haar kijken.
Niet naar de mooie rondingen van haar gezicht of de onvolmaaktheden die ze zelf zag.
“Kijk eens in die ogen… Wat vertellen ze jou?”
Met aanmoediging om steeds weer te kijken, voorbij de oordelen, achter het masker; daar zag ze het. Daar lag de kern waar ze eerder niet bij kon komen. Elke dag zien we onszelf in de spiegel, onze weerspiegeling in de winkelruit, op een foto of in de brillenglazen van de persoon tegen over ons. Vaak als ik mezelf zie neem ik vooral de oordelen waar die ik mezelf opdring. En de andere keren kijk ik niet verder dan de functionele waarde van het spiegelbeeld voor me. Zelden kijk ik daar voorbij.
Vandaag ga ik een stap verder. En daar kijk ik enorm naar uit kijk. Een nieuwe opleiding om via een lichaamsgericht en systemische aanpak te werken met de mens achter de overlevingsstrategie. En zoals bij mijn eerdere opleidingen ben ik daarbij zelf een onderdeel van het studiemateriaal. Masker af en op onderzoek uit.